Yakut diyarlarının derinliklerinde, çetin dağların gölgesinde ve keskin soğukların ortasında, bazı karanlık ruhların yankıları duyulur. Eski kitaplar, bu kötü niyetli varlıklarda söz eder. Zamanla toprağın derinliklerine gömülmüş ve geldikleri cehennemin karanlıklarına geri dönmüş olsalar da, hikâyeleri günümüze kadar ulaşmıştır.
Bu anlatılardan biri, Alt Dünya’nın cehennem yurdunun Kuzey Göğü’nde yer alan, yeryüzüne çıkıp avlanan Aan Arbatıılar’dır. Bu isim, tehlikeli varlıklar arasında başı çeker. Rivayetlere göre, şekilsiz ve kör bir solucana benzeyen bu varlıklar, insanların arasında sinsice dolaşır, ama büyük bir tehlike yaratmazlar. Yine de, onlara karşı temkinli olmak gerekir, çünkü verdikleri zarar, insanların ruhuna işleyen bir dermansızlık ve güçsüzlük hissiyle sınırlıdır. Bu bitmek bilmeyen yorgunluk, Aan Arbatıılar’ın gölge varlıklarının bir eseridir.
Yakut Türkleri, kadim zamanlarda hastalandıklarında, bunun Aan Arbatıı’nın eseri olduğunu hemen anlarlardı. Ya da, bu karanlık ruh kadar tehlikeli başka bir kötü varlığın.
