1930’ların sonuna kadar İstanbul’un yakacak ihtiyacı, Karadeniz’den getirilen odun ve kömürle sağlanırdı.
Odun ve kömürler iskelelere indirilir, oradan da develerle şehrin belli başlı meydanlarında satılırdı. Kış gelmeden de odun ya da kömürler evlerin depolarına yerleştirilirdi.
Kuruçeşme’yi mesken tutan kömür depoları, uzun yıllar boyunca İstanbul’un kömür ihtiyacını karşıladı.
